De eerste keer dat iemand bij komt voor een kennismaking, ben ik benieuwd naar de achtergrond. Waarom kom je bij mij, heb je klachten of zoek je gewoon ontspanning? Als ik bepaalde klachten hoor, dan hebben ze vaak een zelfde oorsprong… disbalans door het overschrijden van grenzen. Meestal sluipt een klacht er ongemerkt in, maar lijkt het alsof het ineens ontstaat. Bij de één duurt het een paar maanden dat een “probleem” zich aan de oppervlakte vertoont, bij de ander duurt het misschien jaren. Iedereen is immers anders en reageert anders op (stress)prikkels.
Een vervolgvraag kan zijn: weet je waardoor de klacht is ontstaan? In het begin van mijn loopbaan als masseuse wisten veel cliënten de oorzaak niet, maar tegenwoordig zie ik wel een verandering. Veel vrouwen zijn bewuster van zichzelf en beseffen goed waar de oorzaak van het probleem kan liggen. Het gesprek neemt dus vaak een snelle wending richting een diepere laag. Hierbij komen al snel oude trauma’s, ingesleten patronen en bepaalde keuzes aan bod.
Een hele lastige keuze komt om de hoek kijken bij “werk”. Ik hoor hierbij vaak: “Ja, ik heb een baan omdat ik geld moet verdienen, terwijl ik weet dat het werk mij ziek maakt, maar ik weet niet wat ik anders moet en dus ga ik maar door.” Waarschijnlijk ken jij zelf ook genoeg mensen in je omgeving, die op hun tandvlees door gaan of uiteindelijk thuis komen te zitten.
Steeds meer zie ik hoe ziekmakend het werk in bedrijven kan zijn. Hier schaar ik ook de zorg en onderwijs onder. Het gaat om veelal om geld. En daarbij worden de mensen zelf meestal vergeten. Je wordt afgerekend op prestaties (lees: hoeveelheid winst levert het op) of je belandt na een (zoveelste) reorganisatie op een plek, die je niet meer herkent als de jouwe. Maar ja, je mag blij zijn dat je werk hebt, dus waarom zou je lopen klagen?
Door de grote werkdruk kun je je gezondheid uit het oog verliezen. Die verkoudheid gaat niet meer zo snel over, je schouders voelen als planken, je ligt nachten te woelen en wordt uitgeput wakker. Op een gegeven moment trapt je lichaam op de rem, omdat de belasting te groot wordt. De laatste druppel in de emmer… en ineens vraag je je zelf af: waar ging het mis?
Helaas heb ik geen pasklare oplossing voor hoge werkdruk. Hiervoor zou eigenlijk de bedrijfscultuur aangepast moeten worden of liever gezegd de prestatie/consumptie maatschappij. Het idee dat we allemaal veel moeten verdienen, het beter moeten hebben dan de buurman, hard moeten werken voor luxere en meer vakanties, hebben we door de jaren heen zelf gecreëerd. Maar als dit idee is ontstaan, kan dat idee ook worden omgebogen. Dat kan als er weer voldoende mensen zijn die bewust gaan kiezen voor hun eigen gezondheid, het heft in eigen hand nemen en kappen met het werk dat ze ziek maakt of hun leidinggevenden vertellen hoe hun klachten zijn ontstaan.
In de afgelopen jaren hebben een paar vrouwen uit mijn praktijk het roer omgegooid… van een ziekmakende baan naar een baan waar ze blij van worden. Het kan dus echt, maar er is wel een dosis lef en doorzettingsvermogen voor nodig…soms ook een nieuwe opleiding. Misschien wordt er minder geld mee verdiend, maar ze zijn wel gezonder en voelen dat ze een bijdrage leveren aan anderen met hun werk. Het hoeft niet altijd rigoureus. Een paar andere vrouwen hebben in hun bedrijf een andere functie gekregen, zijn een dag thuis gaan werken of een dag minder gaan werken om een betere balans te houden.
Bij de vraag waar je klacht vandaan komt, is het dus zeker belangrijk om eens te kijken of je nog wel een prettige werkplek hebt, het werk wat je doet nog steeds voldoening geeft en/of je met plezier naar je werk gaat. Zodra je twijfelt, kun je onderzoeken van welk werk je eventueel wel blij en gelukkig wordt. Zodra je een helder beeld hebt hierover, kun je de eerste stap zetten naar verandering en minder klachten.
No Comments