Laatst vroeg iemand mij: Hoe ben je er toe gekomen om te gaan masseren?
Daar had ik niet één, twee, drie een snel antwoord op. Eigenlijk is het als vanzelf geleidelijk ontstaan. Het gaat terug naar de tijd, dat ik als juf voor de klas stond en er achter kwam hoe hectisch het leven was geworden. Ik was weer gaan werken na de geboorte van mijn derde zoon, omdat ik ook iets naast “het-moeder-zijn” wilde doen. Na een paar jaar merkte ik hoe gestrest ik na een werkdag achter het fornuis stond en de kinderen te weinig aandacht kon geven. Was dat wat ik wilde? Kon ik dat langer volhouden? Na een nacht woelen en piekeren hakte ik de knoop door… ik nam ontslag om me helemaal te kunnen richten op mijn gezin.
Opleiding massage en praktijk
Achteraf gezien was dat één van de beste beslissingen in mijn leven. De rust keerde terug in mij en daardoor ook in het gezin. Het opende ook nieuwe mogelijkheden om mezelf op andere vlakken te ontwikkelen. Ik had al Reiki 1 en 2 gedaan en het leek me erg leuk om een korte cursus massage te volgen. Degenen die na die cursus onder mijn handen kwamen, vonden dat ik door moest gaan met een opleiding. Dat was de echte start van jarenlang studeren en oefenen, maar ik ervaarde die jaren als een groot feest (hoewel ik een hekel had aan examens). In 2001 startte ik mijn praktijk op de zolderverdieping en kon ik de afspraken goed inplannen rond de schooltijden van de kinderen. In 2002 verhuisden we naar Apeldoorn en kreeg ik een mooie ruimte beneden met een aparte ingang. Vanaf dat jaar had ik echt het gevoel, dat ik een professionele praktijk had.
Door de jaren heen heb ik een aantal werkmethodes vaarwel gezegd en andere methodes zodanig ingepast, dat mijn eigen mix-behandeling is ontstaan. Mijn zachte manier van masseren sluit goed aan bij de (stressgerelateerde) klachten en de persoonlijke ontwikkeling/bewustwording van vrouwen, die een druk bestaan hebben en/of hooggevoelig zijn. Ik kan vaak goed begrijpen in welke situatie ze zitten of waar ze tegenaan lopen, als ze schipperen tussen werk en gezin. Natuurlijk loopt iedereen zijn eigen pad en is het proces van iedereen anders, maar er zijn wel vaak raakpunten. Die raakpunten leveren mooie persoonlijke gesprekken op, niet als therapeut-cliënt, maar meer als vrouw-tot-vrouw en moeder-tot-moeder.
Daarom vind ik tijd en aandacht hebben voor degenen die in mijn praktijk komen erg belangrijk. Door de rust ontstaat er ruimte voor bijzondere inzichten en verdieping… niet alleen bij mijn cliëntes, maar ook bij mij.
En wat ik nog meer wil vertellen…
De ontdekking van “hooggevoeligheid”
Een ander belangrijk moment in mijn leven was een gesprek met een collega. Zij begeleidde mijn middelste zoon (toen 15 jaar), die aan een depressie leed. In dat gesprek hoorde ik voor het eerst over “hooggevoeligheid”. Daarna heb ik het hele internet afgespeurd naar informatie en de weinige boeken gelezen die er waren. Omdat ik geen specifiek boek voor jongeren kon vinden voor mijn zoon, kreeg ik het idee om er zelf eentje te schrijven. Pas nadat ik collega Mariëtte Verschure had ontmoet, durfde ik daadwerkelijk de sprong te wagen om daaraan te beginnen. Tijdens het schrijven ontdekte ik, dat niet alléén mijn zoon hooggevoelig was, maar dat ik óók hooggevoelig ben. Ineens vielen er verschillende kwartjes op zijn plek.
Welk inzicht ik heb gekregen
Op jonge leeftijd had ik al last van hoofdpijn, was ik vaak ziek in de vakanties, vonden mensen mij verlegen, dacht ik na over wereldproblemen en voelde ik me meer aangetrokken tot kinderen die buiten de groep stonden. Op latere leeftijd merkte ik dat ik moeite had met grote groepen en feestjes. Het was al snel te vol en te lawaaierig. Ook kreeg ik meer last van mijn darmen en was ik soms aan het eind van de week zo uitgeput, dat ik op vrijdagavond na het eten naar bed ging. Achteraf kan ik zien, dat ik verschillende lichamelijke klachten kreeg door een grote hoeveelheid prikkels in bepaalde situaties.
Balans en blijmakers
In de loop van de jaren heb ik mezelf heel veel vragen gesteld die samengevat neer komen op: Hoe kan ik balans houden tussen veel dingen (willen) doen en ontspanning, waar word ik blij van en hoe kan ik me inzetten voor anderen?
Inmiddels heb ik geleerd, dat hoofdpijn het signaal is dat het teveel wordt. Het blijft daarom nodig om een goede balans te blijven houden tussen ontspanning en allerlei afspraken.
Ongemerkt staan er vaak meer dingen in mijn agenda, dan ik soms aankan. Iedere dag zorg ik er voor, dat ik iets voor mezelf doe. Lezen, creatief bezig zijn ( o.a. tekenen), wandelen en yoga vormen voor mij belangrijke buffers tegen alle prikkels.
Ook van onze tuin kan ik intens genieten, omdat er zoveel in groeit, bloeit, vliegt en fladdert. Het bijenvolk achter in de tuin zorgt iedere dag wel voor een meditatief moment, als ik naast de kast zit om te kijken naar alle bedrijvigheid. Ik kan me dan even helemaal afsluiten voor de buitenwereld. Al deze momenten zorgen er voor, dat ik mijn hoofd rust kan gunnen.
Naast mijn werk in mijn praktijk kijk ik ook welke andere bezigheden of initiatieven mij blij maken. Vanuit het idee anderen blij te maken, kwam mijn mini-bieb tot stand. Boeken worden meestal maar één keer gelezen en staan daarna in de kast. Door mijn buitenboekenkast kunnen nu veel meer mensen plezier hebben van de boeken.
Kennis delen
Al jaren verzamel ik mooie kristallen. Voor mijn werk ben ik me ook steeds meer gaan verdiepen in de betekenis en werking. Inmiddels heb ik een hele verzameling in mijn praktijk en maak ik regelmatig krachtwielen voor mijn cliënten. Het is heel mooi om te zien en te ervaren, hoe anderen geraakt worden door de werking.
Toen ik in een tijdschrift een foto van een kristalraamhanger vond, ben ik zelf aan de slag ben gegaan. Iedere hanger die ontstaat, is bijzonder. Soms geef ik zo’n speciale hanger weg als cadeau of maak ik er eentje op bestelling.
Het is altijd een cadeau als iemand na een massage helemaal opgeladen weer naar huis gaat.
Mijn werk is geen werk, het is een deel van mij en mijn leven.
Vanuit liefde en licht,
